"O tym, jak pluszowy zajączek szukał przyjaciela"

WITAMY WAS SERDECZNIE W PIĄTEK 5 CZERWCA

ZAPRASZAMY DO WSPÓLNEJ ZABAWY

 

Rozpocznijmy od pracy z książką:

Ćwiczenia w książce, s. 59.

„Przyjaciel” - nauka fragmentu wiersza J. Koczanowskiej z pomocą rodzica. Oglądanie obrazków. Opowiadanie o tym, co się na nich dzieje. Określanie, czy Lenka i Mikołaj się przyjaźnią.

 

„W zdrowym ciele, zdrowy duch”- rozwijanie poczucia świadomego dbania o własne zdrowie poprzez wykonywanie różnorodnych ćwiczeń gimnastycznych.

 

1 minuta intensywnego marszu w miejscu

10 x pajacyków

10 x przysiadów

10 x podskoków

https://www.youtube.com/watch?v=ozI7YcVASgo

 

„O tym, jak pluszowy zajączek szukał przyjaciela”- rozwijanie koncentracji uwagi podczas słuchania opowiadania J. A. Hockuby.

Wypowiedzi dziecka na temat:

     --- Kogo nazywamy przyjacielem?

--- Jak zachowuje się przyjaciel względem was?

--- Jaki jest przyjaciel?

--- Czy można mieć wielu przyjaciół?

 

Słuchanie opowiadania.

– Chciałbym, żebyśmy zostali przyjaciółmi – powiedział pluszowy zajączek do moherowego szalika, który leżał zwinięty na krześle jak wąż boa. – Jestem taki samotny. Wydaje mi się, że jesteśmy do siebie podobni.

– Podobni? Nie wiem, o czym mówisz – odparł szalik. – Jesteśmy wprawdzie w takim samym kolorze i przyjemni w dotyku, ale poza tym wszystko nas dzieli! Na przykład ogon. Mój jest długi i wąski, a twój okrągły i ledwie widoczny. Ja mam frędzelki, a ty nie. A poza tym jestem zaprzyjaźniony od dawna z płaszczem. Ostatnio bardzo często razem wychodzimy.

– No cóż, nie będę się narzucać – odezwał się zajączek, a jego uszy opadły. Jak zwykle, gdy był bardzo smutny.

W nocy nie mógł spać. Wydawało mu się, że wiszący na ścianie zegar próbuje go przed czymś ostrzec, a oczy starszej pani z portretu patrzą na niego dziwnie. Ale następnego dnia ... – Że też nie wpadło mi to do łebka – powiedział do siebie na głos. – Przecież domowe pantofle Basi mają identyczny ogonek jak ja. I są tylko trochę większe ode mnie. I nigdy nie wychodzą!

Bardzo ucieszył się z tego odkrycia i zawołał do leżącego na podłodze prawego pantofla z brą­zowym pomponem.

– Wiesz, myślę, że moglibyśmy być przyjaciółmi. Mam taki sam ogonek jak ty i nigdy nie opusz­czam tego pokoju. Myślę, że mielibyśmy sobie dużo do powiedzenia.

– Och, to nie jest najlepszy pomysł – odezwał się cicho prawy pantofel. – Przecież wiesz, że mam brata. Jego towarzystwo mi zupełnie wystarcza. Ale może poduszka zechce z tobą porozmawiać?

Ale poduszka nie mówiła nic. Spała, jak zwykle, od rana do wieczora.

Zajączek był coraz bardziej markotny. – Nikt nie chce się ze mną przyjaźnić – mruczał cichutko pod nosem. I pewnie by się rozpłakał, gdyby nie spojrzenie pani z portretu.

– Dlaczego nie pomyślałeś o mnie? – odezwał się ktoś cicho.

Musiał być gdzieś blisko, bo zajączek słyszał dokładnie każde słowo.

– Wprawdzie jestem zupełnie inna niż ty, ale właśnie to może być bardzo ciekawe.

Zajączek rozglądał się dookoła, ale nie domyślał się, kto to mówi.

– Przecież stoję obok ciebie – znowu usłyszał ten głos. Tym razem pobrzmiewało w nim zniecier­pliwienie. – No, co tak się na mnie gapisz? To właśnie ja. Jestem kanciasta, nie mam ogonka i jestem z papieru. Ale mam ci do opowiedzenia mnóstwo ciekawych historii.

– Och – wyjąkał zajączek. – To naprawdę ty? Nigdy nawet nie marzyłem o przyjaźni z tobą. Jestem taki wzruszony.

Mówiąc to, przysunął się do swojej przyjaciółki i nadstawił uszu, bardzo ciekawy jej opowieści. A czy wy wiecie, z kim zaprzyjaźnił się zajączek?

 

Popracujmy teraz w Kartach pracy, cz. 2, s. 52.

Dziecko ogląda obrazki. Odpowiada na pytania.

- Kogo szukał zajączek?

- Czy moherowy szalik chciał zostać jego przyjacielem?

- Dlaczego?

- Czy prawy pantofel Basi z brązowym pomponem chciał zostać przyjacielem zajączka?

- Dlaczego?

- Czy poduszka chciała zostać przyjaciółką zajączka?

- Kto chciał zostać jego przyjacielem?

 

Rysowanie w pustym polu przyjaciela zajączka.

 

„Przyjaciel”- wspólne recytowanie fragmentu wiersza J. Koczanowskiej

Dzieci recytują i spacerują w parach z członkiem swojej rodziny lub ze swoją ulubioną zabawką.

 

 

„Hyc, tup, klap”- zabawa ruchowa przy piosence.

https://www.youtube.com/watch?v=WeRYx4rZRSc

 

„Hulajnoga”- zabawa ruchowa przy piosence.

 

https://www.youtube.com/watch?v=Oeqsq4vHI-M

 

 

Zabawy i ćwiczenia w ramach Pomocy Psychologiczno- Pedagogicznej.

 

Rozwijanie prawidłowej mowy:

 

,Jaki jest mój przyjaciel?”- swobodne wypowiedzi dziecka na ten temat.

„Sprytna buzia i języczek”- propozycje zabaw, do których przeprowadzenia potrzebna będzie tylko buzia/usta/język dziecka:

 

filiżanka z gorącą herbatą –musi na nią podmuchać, żeby ja ostudzić

konik –musi parsknąć jak duży koń

źrebak–powinno pokazać, jak potrafi kląskać

ziewająca buzia–demonstruje, jak ziewa rano, gdy się przebudzi

całus –przesyła całusa rodzicowi

balonik –powoli wypuszcza powietrze z nadętych policzków

sowa –wydaje dźwięk podobny pi pohukiwania sowy (hu-hu)

wóz strażacki –wydaje dźwięk jadącego wozu strażackiego (e-o-e-o)

kartka pogotowia –wydaje dźwięk jadącej karetki pogotowia (i-o-i-o)

koci grzbiet –wypręża język w buzi tak, jak kot wypręża dźwięk.

 

Rozwijanie orientacji słuchowej:

 

„Podziel na sylaby” rodzic podaje dziecku wyrazy (1,2,3-sylabowe) – zadaniem dziecka jest ich podział na sylaby.

„Sztafeta sylabowa”- (tworzenie wyrazów rozpoczynających się sylabą końcową poprzedniego wyrazu).

 

MIŁEGO DNIA