W prehistorycznym lesie

Witam serdecznie Sówki i Rodziców

Dzisiaj przeniesiemy się w czasy prehistoryczne: W prehistorycznym lesie – rozwijanie umiejętności skupienia uwagi na przekazie literackim, wzbogacanie wiedzy na temat warunków w prehistorycznym lesie.

 

I.

ĆWICZENIA PORANNE

 

https://www.youtube.com/watch?v=H08aiHpZK_s

 

Proszę o wysłuchanie piosenek o dinozaurach:

 

https://www.youtube.com/watch?v=wfJJtouF8_M

 

https://www.youtube.com/watch?v=vFFTp-lOMG4

 

A oto i krótki filmik o tym co działo się zanim pojawili się ludzie:

 

https://www.youtube.com/watch?v=ClvXMkvhzY0

 

II.

SŁUCHANIE OPOWIADANIA B. SZELĄGOWSKIEJ „ŚWIAT SPRZED MILIONÓW LAT”

 

Olek bardzo się ucieszył na widok dziadka. Koniecznie chciał mu powiedzieć, co pani pokazywała dzisiaj w przedszkolu. Jeszcze w szatni zaczął opowiadać: – Dziadku, a czy ty wiesz, że nasz świat istnieje już naprawdę długo? Pani powiedziała, że Ziemia ma wiele milionów lat! I przyniosła nam węgiel. Ale to nie taki zwykły węgiel, jakim pali wujek Witek. Tego szkoda by było wrzucić do pieca. – A cóż to był za niezwykły węgiel, że nie można nim palić w piecu? – dopytywał zaciekawiony dziadek. – Niby można, ale szkoda, bo w tym kawałku węgla był odciśnięty kawałek paproci. A to oznacza, że ten kawałek powstał bardzo dawno temu właśnie z takich roślin. Węgiel tworzył się na bagnach, które w tamtym czasie były porośnięte przez wilgotne lasy tropikalne. Martwe rośliny opadły na dno bagien i tworzył się z nich torf. Potem torf został przykryty mułem i piaskiem, a później zalała go woda. I tak w kółko. Trwało to naprawdę długo. I wiesz co, dziadku? Też chciałbym mieć taki kawałek węgla. Tylko nie chce mi się tak długo czekać, aż się sam zrobi – powiedział zasmucony chłopiec. – Nie martw się. Na pewno razem coś wymyślimy. Wiem! Zadzwonię do babci. Może nam podpowie, co zrobić. – Dziadek wyjął telefon i wybrał odpowiedni numer. Najpierw wszystko opowiedział babci, a potem z uwagą słuchał odpowiedzi, kiwając przy tym głową. Na koniec – zadowolony – rozłączył się. – Sami sobie zrobimy węgiel, Olku. Nie będziemy musieli czekać miliony lat. Dziadek opowiedział chłopcu, co wymyślili wspólnie z babcią. W domu zrobili masę solną uformowali ją w dość dużą bryłkę, a następnie odcisnęli w niej liść domowej paproci, po czym włożyli bryłkę do nagrzanego piekarnika. Na koniec, po wystygnięciu, pomalowali ją na czarno. – Dziadku, nasza bryłka wygląda zupełnie jak ten węgiel, który przyniosła pani do przedszkola! – zawołał uradowany chłopiec. – Ale jestem dumny, że mam taki skarb z zamierzchłych czasów! – Ja też bym chciała mieć taki skarb – powiedziała z zazdrością zasmucona Ada. Olek popatrzył na siostrę. – W takim razie przez najbliższy tydzień mój węgiel będzie stał u ciebie na półce. – A może stać koło Dinusia? – zapytała z nadzieją w głosie. – Oczywiście, że tak. A potem postawię go u siebie na półce obok dinozaurów. Przecież one też żyły miliony lat temu.

 

ROZMOWA KIEROWANA NA PODSTAWIE OPOWIADANIA

 

• W jaki sposób powstała bryła węgla, którą przyniosła pani Ola di przedszkola?

• Czy wy także chcielibyście mieć taki skarb z dawnych czasów?

 

ZABAWA BADAWCZA „JAK POWSTAŁ WĘGIEL”

Ustawiamy przed dzieckiem duże szklane naczynie. Wsypujemy piasek, tworząc pierwszą warstwę. Na piasku układamy korę, liście lub patyczki następnie wsypujemy ziemię. Całość polewamy woda z konewki. Układamy kilka takich samych warstw. Opowiadamy, że po miliardach lat z takich warstw, jakie przed chwilą ułożyliśmy, uformował się węgiel. Pokazujemy dziecku bryłę węgla.

 

WNIOSEK: Węgiel jest czarny, twardy, lekko błyszczy i brudzi.

 

Oto filmik o powstaniu węgla:

 

https://www.youtube.com/watch?v=y_74oHZK29k

 

ZABAWA W FORMIE OPOWIEŚCI RUCHOWEJ „SPACER PO PREHISTORYCZNYM LESIE”

 

Prosimy, by dzieci sobie wyobraziły, że przenoszą się w czasie i odwiedzają las sprzed milionów lat. DO zabawy możemy wykorzystać kwiaty, jakie mamy w domu. Dzieci spacerują pomiędzy nimi. Słuchają opowiadania Rodzica o ogromnych paprociach oraz różnych dinozaurach. Na wzmiankę o groźnych dinozaurach chowają się między kwiatami.

 

III

 

Dziecko rozciera plastelinę na kartce z bloku technicznego. Następnie rysuje wykałaczką linie odchodzące od głównej linii – zaznaczają charakterystyczny układ liści na łodydze paproci.

Życzę miłego dnia =)