ZABAWY RUCHOWE DLA MISIÓW

Zabawy ruchowe w grupie sprzyjają interakcjom z rówieśnikami, rozwijają umiejętności społeczne, można również bawić się w domu z rodzicami lub rodzeństwem. Dzięki zabawom ruchowym dzieci uczą się przestrzegania prostych reguł a także doskonalą koordynację ruchową. Ćwiczą: równowagę, skakanie, bieganie, zwinność. Poniżej przedstawiamy zestaw tradycyjnych zabaw ruchowych.

 

Chodzi lisek

Chodzi lisek koło drogi
Nie ma ręki ani nogi,
Kogo lisek przyodzieje,
Ten się nawet nie spodzieje.

Dzieci siedzą w kole po turecku. Jedno z dzieci chodzi na zewnątrz koła, inne mówią tekst wierszyka. Chodzące dziecko dotyka głowy jednego z dzieci i zaczyna uciekać, biegnąc po obwodzie koła. Siedzące dziecko podrywa się i stara się “lisa” złapać. “Lis” biegnie do miejsca dziecka i siada w jego miejsce. Dziecko, które goniło lista staje się nowym lisem i zabawa toczy się dalej. Jeżeli dziecko dogoni i złapie “lisa” może wrócić na swoje miejsce a lis szuka kogoś innego komu zechce zająć dom.

 

Ciuciubabka

Stara, ślepa ciuciubabka po omacku chodzi,

Szuka poczciwego dziecka, co ją oswobodzi, (2x)

Ciuciubabko, chodź tu bliżej, bardzo cię prosimy,

Dotknij kogoś, zgadnij kto tu, a wnet cię puścimy

Jedna osoba zostaje „ciuciubabką”, zawiązujemy jej oczy i okręcamy dookoła własnej osi recytując tekst wierszyka. Zadaniem ciuciubabki jest złapać jednego z uczestników zabawy kierując się tylko dochodzącymi głosami a następnie rozpoznać kto to jest.

 

Gąski, gąski

Zabawa dla większej grupki osób. Jedna osoba zostaje mamą gąską, druga wilkiem, pozostałe to gąski. Gąski i mama gąska stają naprzeciwko siebie, z boku – wilk.

Mama woła: Gąski, gąski, do domu!
Gąski odpowiadają: Boimy się!
Mama: Czego?
Gąski: Wilka złego.
Mama: A gdzie on jest?
Gąski: Za lasem.
Mama: Co robi?
Gąski: Zęby ostrzy.
Mama: Na kogo?
Gąski: Na nas.
Mama: Gąski, gąski, do domu!

Gąski biegną do mamy, a wilk je łapie. Złapane odchodzą na bok. Ostatnia upolowana gąska w następnej turze zostaje wilkiem.

 

Jawor

Jawor, jawor, jaworowi ludzie,

co wy tu robicie?

Budujemy mosty, dla pana starosty

Tysiąc koni przepuszczamy,

a jednego zatrzymamy!

Dwoje dzieci stojących naprzeciwko siebie łączy uniesione ręce, tworząc most. Pod mostem przechodzą pojedynczo pozostałe dzieci. Przy słowach „a jednego zatrzymamy!” stojące dzieci nagle opuszczają ręce, łapiąc między nie jedną z przechodzących osób. Złapane dziecko przechodzi na prawo lub lewo kładąc ręce na ramionach poprzednika i w ten sposób tworząc dalszą część mostu. Po złapaniu wszystkich, dzieci obejmują się w pasie i próbują przeciągnąć osoby z przeciwnej strony.

 

Karuzela

Chłopcy, dziewczęta, dalej spieszmy się!

Karuzela czeka, wzywa nas z daleka.
Starsze już poszły, a młodsze jeszcze nie.
Hejże ha! Hejże ha! Śpieszcie się.
Hej, hopsasa, jak ona szybko mknie,
Hej, dalej, dalej do zabawy śpieszmy się!

Przez 4 pierwsze wersy piosenki dzieci stoją w kole trzymając się pod boczki lub za ręce i wysuwają na zmianę raz jedną raz drugą nogę do przodu, dotykając podłogi palcami i do tyłu. Na słowa „hopsasa” dzieci podskakują a następnie krokiem dostawnym posuwają się w prawo, a za drugim razem w lewo.

 

Król Lul

Wybranego króla sadzamy na krześle, reszta dzieci naradza się co będą pokazywać. Gdy są gotowe stają przed królem i mówią:

Dziec: Dzień dobry ci królu Lulu!

Król: Dzień dobry wam dzieci kmieci! Gdzieście byli?

Dzieci: W lesie, w domu, parku…….

Król: A coście robili?

Dzieci pokazują co robiły a król chodzi pomiędzy nimi i odgaduje jaką czynność naśladują. Król Lul zgaduje do skutku, jak zgadnie – dzieci z hałasem rozbiegają się, a Król Lul goni. Kogo złapie – ten jest królem w następnej kolejce.

 

Kółko graniaste

Kółko graniaste, czterokanciaste,

Kółko nam się połamało,

Cztery grosze kosztowało.

A my wszyscy bęc!

Dzieci chodzą po kole trzymając się za ręce i śpiewają tekst piosenki. Na słowo „bęc”- upadają na podłogę starając się nie puścić trzymanych rąk.

 

Mało nas

Mało nas, mało nas do pieczenia chleba.

Jeszcze nam, jeszcze nam ciebie tu potrzeba.

Dzieci idą w kole śpiewając piosenkę. W środku znajduje się jedna osoba. Na słowa: „ciebie tu potrzeba”: zaprasza do środka jedno dziecko. Ono wprowadza następne. Piosenkę powtarzamy tyle razy, aż wszystkie dzieci ponownie utworzą jedno koło.

 

Mam chusteczkę

Mam chusteczkę haftowaną, co ma cztery rogi.

Kogo kocham, kogo lubię, rzucę mu pod nogi.

Tej nie kocham, tej nie lubię, tej nie pocałuję.

A chusteczkę haftowaną tobie podaruję.

Dzieci stają w kole trzymając się za ręce. Do środka wchodzi wybrane dziecko z chusteczką. W czasie śpiewania pierwszej zwrotki dzieci krążą w kole. Druga zwrotka – dziecko z chusteczką wskazuje różne osoby a na koniec kładzie chustkę przed wybranym przez siebie dzieckiem. Wybrane dziecko bierze chustkę i wchodzi do środka koła.

 

Ojciec Wergiliusz

Ojciec Wirginiusz
Uczył dzieci swoje,
A miał ich wszystkich
Sto dwadzieścia troje.
Hejże dzieci, hejże ha,
Hejże ha, hejże ha!
Róbcie wszystko, co i ja,
Co i ja!

Wszystkie dzieci stoją w szeregu i śpiewają piosenkę, jedna wybrana osoba stoi naprzeciw pozostałych dzieci. Wybrane dziecko wykonuje wymyślone przez siebie ruchy lub przyjmuje jakąś pozę, którą wszyscy mają powtórzyć. Wybiera najlepiej wykonującego zadanie do następnej rundy, a sama wraca do szeregu.

 

Ole, Ole, Janka

Ole, ole, Janko – dzieci chodzą w kółeczko,
klęknij na kolanko – klękają na 1 kolanko
Podeprzyj się w boczki – łapią się pod boczki
złap się za warkoczki – udają, że łapią się za warkoczyki
umyj się – ruch jakby myły buzię
uczesz się – ruch jakby się czesały
i wybieraj kogo chcesz!

Jedna osoba jest w środku kola i tylko ona wykonuje te ruchy, reszta dzieci śpiewa. Na słowa „i wybieraj kogo chcesz” osoba ze środka koła wybiera inne dziecko i zamieniają się miejscami.

 

Stary niedźwiedź

Dziecko “niedźwiedź” siedzi w środku koła i udaje, że śpi. Pozostali tworzą koło i podają sobie ręce, posuwając się w kole śpiewają:

Stary niedźwiedź mocno śpi,
Stary niedźwiedź mocno śpi,
My się go boimy,
Na palcach chodzimy.
Jak się zbudzi, to nas zje!
Jak się zbudzi, to nas zje!

Pierwsza godzina niedźwiedź śpi,
druga godzina niedźwiedź chrapie,
trzecia godzina niedźwiedź łapie!!!

W chwili zakończenia śpiewania dzieci rozbiegają się po sali, zaś „niedźwiedź” zaczyna gonić innych uczestników zabawy. Pierwsza dotknięta osoba staje się niedźwiedziem i zabawa zaczyna się od nowa.

 

Tańcowały dwa Michały

Tańcowały dwa Michały, tra ra ra, ra, ra.

Jeden duży, drugi mały, tra ra ra, ra.

Jak ten duży zaczął krążyć, tra ra ra, ra, ra.

To ten mały nie mógł zdążyć, tra ra ra, ra.

Tańcowały dwa Michały, tra ra ra, ra, ra.

Jeden duży, drugi mały, tra ra ra, ra.

Tak tańcują dookoła, tra ra ra, ra, ra.

Aż im pot się leje z czoła, tra ra ra, ra.

Dzieci dobierają się parami i stoją trzymając się za ręce. Jedno z dzieci jest dużym Michałem, drugie małym Michałem. W czasie pierwszej zwrotka dzieci tańczą w kółeczku. Druga zwrotka – mały Michał obraca się dookoła siebie, duży biega wokół niego. Trzecia zwrotka znowu taniec w kółeczku. Czwarta zwrotka – duży Michał obraca się wokół własnej osi a mały biega dookoła niego.

 

Uciekaj myszko

Uciekaj myszko do dziury,

Niech cię nie złapie kot Bury,

bo jak cię nie złapie kot Bury,

To cię obedrze ze skóry.

Dzieci stoją w kole trzymając się za ręce, na zewnątrz koła stoi “kot”, w środku koła jest “myszka”. Dzieci w kole podnoszą ręce tworząc “bramę” lub opuszczają ręce i “brama” się zamyka. Przez ten otwór wpuszczają “kotka” lub “myszkę”. Mogą w ten sposób zamknąć drogę i uniemożliwić pogoń za „myszką”. Gdy “myszka” zostaje złapana wybieramy nowe dzieci i zabawa się powtarza. Kiedy dzieci dobrze grę poznają możemy mieć dwie pary dzieci jednocześnie.

                                                                           ŻYCZYMY  DOBREJ  ZABAWY  MISIE